Schrijf je in voor onze mailinglijst

Permacultuur

Leren van de Natuur

Permacultuur betekent met de natuur meewerken in plaats van ertegenin. Een mooie (moes)tuin kan bijvoorbeeld tegelijkertijd een natuurgebiedje zijn, waar de bodemvruchtbaarheid stijgt in plaats van afneemt. Een plek waar vogels nestelen, vruchten rijpen, vlinders vladderen en bloemen bloeien. Een biodiverse plek die zorgt voor overvloed. Permacultuur is leren van de natuur, met als doel te voorzien in behoeften terwijl we de gezondheid van ecosystemen verbeteren of in stand houden. We doen dit door de natuur als model te nemen voor het ontwerpen van onze huizen, tuinen, boerderijen, bossen, economieën, steden en dorpen. Bezig zijn met permacultuur betekent ook ervoor kiezen onderdeel van de oplossing te zijn. Er wordt uitgegaan van 3 ethische principes, zorg voor de aarde, zorg voor de mens en eerlijk delen.

Maranke Spoor
http://marankespoor.nl

 

De intelligentie van natuurlijke ecosystemen als kompas

Permacultuur is de meest complete en inspirerende benadering die ik ken om onszelf - van individu via samenleving tot de hele godganse mensheid - mee te helpen onze koers op Aarde te verleggen, vèr voorbij het faillissement van het industriële tijdperk.
Daarbij vormt de intelligentie van natuurlijke ecosystemen altijd weer ons kompas. De samenhang, efficiëntie, veerkracht en overvloed die we daarin kunnen leren zien - soms voor het eerst, soms weer opnieuw - schrééuwen inmiddels om toepassing in de wereld om ons heen: in de productie van ons voedsel, in onze omgang met bodem, water, groen, landschap, energie, grondstoffen, het ontwerp van woningen, en de ontwikkeling van sociale en economische systemen. Voor ieder van ons, of we nu vooral consument of producent zijn, is er letterlijk een wereld te winnen, wanneer we eindelijk echt verantwoordelijkheid nemen voor onszelf, voor onze eigen impact en omgeving, en daarin creatieve en volwassen keuzes maken.
Er is enorm veel werk aan de winkel en daarvoor hebben we iedereen nodig, niemand uitgezonderd. Elke dag mobiliseert de permacultuur weer nieuwe aardbewoners en biedt hen daarbij de broodnodige handvaten in de vorm van haar ethiek en praktische ontwerpprincipes.
Het devies luidt: begin met iets dat je aankan, iets dat vrijwel zeker lukt, laat anderen zien wat je doet, en bedenk met elkaar volgende stappen.

Fransjan de Waard
http://thuisopaarde.nl

 

Permacultuur zorgt voor de bodem

Met de komst van kunstmest zijn we de plant rechtstreeks gaan voeden. Tot die tijd was het normaal om de bodem te voeden: met mest, compost en alle andere organische materialen die op een boerderij te vinden zijn. Het bodemvoedselweb (de gemeenschap van bodemleven) zorgde er voor dat de plant de juiste voedingsstoffen kreeg in de juiste hoeveelheden en dat de bodem water kan vasthouden. Het zorgde ook voor structuur: de juiste verhouding van water, lucht, bodemdeeltjes en organisch materiaal. Omdat kunstmest het bodemvoedselweb vernietigt, loopt de bodemkwaliteit terug waar kunstmest gebruikt wordt, vaak met catastrofale gevolgen. Bij permacultuur staat de bodem centraal: het is tenslotte de basis van onze samenleving. Door de kringlopen weer te sluiten kunnen we weer gezond voedsel krijgen, zodat we weer gezonde mensen worden.

Marc Siepman
www.gevoelvoorhumus.nl

 

Permacultuur is zoals permacultuur doet

Permacultuur is vooral bekend als iets dat met voedsel-tuinieren te maken heeft. Maar permacultuur is ook een manier van doen, kennen en zijn, waarbij aandachtig naar de ritmes en melodie van de natuur geluisterd wordt op zoek naar de weg van de minste moeite en de beste opbrengst. Mensen spelen altijd een hoofdrol in permacultuurontwerpen: zij zijn de klanten die de opbrengst genieten, delen en teruggeven.
 
Permacultuur wordt vaak ingezet bij ontwerp van kleinschalige veerkrachtige zelfvoorzienende gemeenschappen, maar de grootste uitdaging ligt in het ontwerpen van niet-confronterende transformaties van onze industriële wereld. Als alternatieve strategie voor industriële opschaling lenen we in permacultuur daarvoor "hiërarchie van systemen" als ontwerpprincipe bij systeemleer*.
Geen schokkende confrontatie van werelden, maar een Dali-esque vervloeien naar minder verspilling en meer genoegen in het leven voor alle betrokkenen.
 
Een andere peiler van permacultuurontwerp is gedrag en gedragsverandering. Het probleem ligt hierbij niet zozeer in de moeilijkheid van het comfortabel met de stroom van de natuur meedrijven, maar in het loslaten van de ingesleten gewoonte het op de moeilijke manier te doen.

Leo Bakx
http://aardwerk.org/